Abu-Kharbuush wuxuu yidhi wax badan kama xasuusto adduunyadii aan safarka
gaaban ku joogey, waxaa xasuus iigu danbeysey anigoo isku qarxiyey cadawga
ilaahay ee deganaa bar kantarool oo laga galo magaalo ay kufaartu haysato
TAKBIIIR.

Wax yar kadiba waxaan dareemay iftiin isii sida iyo codad ku hadaaqaya; waa
maxay naftan udugga badani kasoo carfayo ee aad soo waddaan iyo cod kaloo ugu
jawaabay; waa Abu-Kharbuush wax yar kadiba waxa la i geeyey qabrigii oo
su’aalihii eebbe waa ii fududeeyey, waxaan ogaadey codadki inay ahaayeen
malaa’igti ilaahay oo wada hadlaysay aniguna aan qabrigii joogo lana i
janneeyey.

Muddo aan ku qiyaasay maalmo ayaan daaqad janno ah oo qabrigayga iiga
banaanayd ka raaxaysanayey kadibna waxa la afuufay suurkii, aniga iyo koox
kale bilaa xisaab ayaan jannada ku galnay waxaana nasii gelbiyey maali’g aad u
xoog waaweyn, ugu danabyn waxa meel aan dheerayn iiga muuqatay goobtii aan ku
lahaa jannada, kolkaan usoo dhowaa ayaan maqlay cod aan u aqoonsaday inuu
yahay taah, waxaan lasii raacay dhegaha waqti badan-se iguma qaadan in aan
fahmo taaha iyo reenka baxayaa inuu yahay shuhadadii iyo ehlu-jannihii oo
wasaya xuural-cayntii.

Markaan dhowr talaabo usoo jirey teendhadii la iigu talo galay waxaan
halacsaday muuqa saaxiibkay Abu-Khuraasaan oo teendho aan sidaa iiga fogeyn
lasii galeya wax aan u kala garan waayey Qilmaan (Wiil yar) iyo Xuural-cayn,
intaanan ka boganba waxaan maqlay sawaxan iyo qaylo mise waxa igu soo yaacay
haween aad u faro badan oo aad quruxdooda yaabayso way igu dheg-dhegeen
shumis ayayna iga badiyeen iyo hadalo macaan oo aan ka xasuusto; xabiibi
seydkiiyow soo dhowoow waan kusugeyney iyo ereyo kaloo badan, waxaa kasii
darnaa shumiska meel walba naas adag oo taagan sidii eebbe kitaabkiisa ku
sheegay iyo kuunto kuusan ayay dhan walba iga saran runti qalbiga ii degey
waxaana iguso boodey kacsi xad dhaaf.

Waxay iisii galbiyeen dhankii teendhada, waxaana kadinkeeda nagu soo dhoweeyey
qilmaano yar-yar oo aad quruxdooda lu’lu moodo, jidh debecsan iyo dabo
kuusanna eebbe ku mannaystay, gudaha markaanu galnayba waxay indhahaygu
qabteen noocyada kala duwan ee khamriga, caanaha iyo noocyo aad u faro badan
oo cuntooyin ah.

Miyaan sugi karayaa isla markiiba dharkii baan tuurtay, waxaan saf ka maray
xuural-cayntaydii, khamrigiina si aan kala joogsi lahayn ayaan u cabbey.
kaadi, daal iyo saxaro ma jiraan halkan laakin xoogaa dhuusa ah ayaa xilliyada
qaar iga baxsata.

Wasmo aan xad lahayn, khamri iyo xilliyada qaar oo aan qilmaanada ii adeega
iyaga laftooda shaqo ka qabtaba markaan maalmo dhan wadey hawshaa ayaan is iri
bal ehlu-jannihii booqasho gaaban ugu tag, waxaan u kacay dhankii ay iga
xigtey teendhadii saaxibkay mujaahid Abu-khurasaan, maradii albaabka u ahayd
kolkaan ka qaadayba waxaan arkay isagoo ku raran Qilmaan yar, toddobaatameeyo
haween ahina dul hoganayaan, bannaanka ayaan uga baxay si uu hawashiisa u
dhamaysto xarajna aanu u dareemin, wax yar kadibna wuu soo baxay hab ayaan isa
siinay..

Abu-kharbuush: Akhi fillaah, ii waran waan guulaysanay.
Abu khuraasaan: Alxamdulilaah.
Abu-kahrbuush: Ka dhereg saw maad helin wiilaashii yar-yaraa ee aad
jeclayd.
Abu-khuraasaan: Weli ma xasuusata hhhhhhhh.

Kadibna waan is maca-salaamaynay Abu-khuraasaan, waxaan u kacay dhankaa iyo
naarta, jidkii siraad ayaan si maray sida hillaaca waxaan arkay ehlu naarkii,
waxayna u badan yihiin reer-waaq (Gaalo), holaca iyo qaylada ka baxaysa iyo
sida loo dubayo waan ka argagxay waana ka cararay, ilaahayna waan u mahad
celiyey.

Kolkaan teendhadaydi sidaa u galay oo ay qilmaanadii isoo dhoweeyeen xuural-
cayntiina saf iisu gashay iyagoo u tartamaya inaan ku sharfo in aan waso
dhamaantood ayuun baan waxaan hal mar arkay Umu-Ayman oo dhex fadhida
teendhadayda murugo badanina ka muuqato.

Abu-kharbuush: Yaa Umu-Ayman kusoo dhowoow Jannada, maxaad samaysay oo
halkan ku keenay?
Umu-Ayman: Cadawgii ilaahay ayaan isku qarxiyey.
Abu-Kharbuush: Oo caruurtiina?
Umu-Ayman: Ilaahay baan uga imi, adigu yaad nooga timi?
Abu-Kharbuush: Alxamdulilaah

Habeenkaas waxaan u sheegay xuural-cayntii in aan la qaadan doono Ummu-Ayman
maadama aanu is candho naqaan, Ummu-Ayman jidhkeedii isbedel ayaa ka muuqda
hadda waa is haystaa, Naaseheedii waa taag-taagan yihiin, kuunto kuusan oo
aanay lahaan jirin way yeelatay illeen shaqo rabbaani ah baa laga qabtee,
aniga laftayda Kacsigaygu xad ma leh oo 72 dumar ah baan saf ka galaa wax
baahi ahna uma qabo xabaasuuddii, xulbaddii iyo fiyaagarahii aan qarsoodiga ku
cuni jirey.

Habeenkaas aniga iyo Ummu-Ayman wuxuu noo ahaa habeen gaar ah oo aanu sanka ka
keenay wasmo, laakin subaxii kolkay ahayd ayaan arkay Ummu-Ayman oo cadho ka
muuqato waxayna igu tiri hadal ahaa.

Umu-Ayman: Abu-Khuraasaanoow miyaanan sidaada oo kale ilaahay dartii usoo
dhiman?
Abu-Kharbuush: Nacam yaa Ummu-Ayman.
Umu-Ayman: Hadday sidaa tahay miyaanan xaq u lahayn 72 nin oo i fuula iyo
dersin hablo yar-yar oo aanu isfara-farayno iina adeega, illeen adigu waxaad
heshay 72 haween ah iyo dersin Qilmaanno ahe.

Intaanan u jawaabin ayaa teendhadii nala ruxantay, Subxaan Alaah, ilaahow
tawba ayaan afka qabsannay dhamaantayo aniga, Ummu-Ayman iyo Xuural-cayntii
iyo xataa Qilmaannadii, Ummu-Ayman waxaan u sheegay in aanay sheekadii
adduunyada halkan ool oo ay raalli ku noqoto qaybta ilaahay.

Kadibna koob wayn oo Khamri ah ayaan ka saaray, waxaan kaloo u yeedhay ku yar
oo qilmaan ah si aan uga shaqeeyo, anoo kii yara ugu haya ayaan waxaan
dareemay dabayl kulul iyo cod u eg kii Ummu-Ayman, hal mar ayaan kor u boodey
mise waxaan hurdaa teendhadaydii saxaaraha carbeed ku taallay, wixii oo dhami
waxay ahaayeen riyo, naxdin waynaa!.
Umu-Ayman ayaan idhi; maxaa dhacay? Si cadho leh bay waxay tiri; war nacallaa
kugu yaale dameerka soo qabo wui cararaye.